Programy dotyczące rewitalizacji zostały opracowane na podstawie wytycznych określonych w ustawie o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 roku. Zakres rewitalizacji obejmuje zespół prowadzonych działań z zakresu budownictwa, ekonomii, planowania przestrzennego oraz polityki społecznej i odnosi się do dużej skali. Oznacza to wówczas, że procesowi rewitalizacji mogą podlegać poszczególne dzielnice, części miasta/gminy, a także pozostałe płaszczyzny architektoniczne, społeczne, ekonomiczne czy kulturowe.

Celem projektów w ramach rewitalizacji jest doprowadzenie do ożywienia, poprawy funkcjonalności, estetyki czy wygody i jakości życia jednostek na danym terenie. Realizacja programów rewitalizacyjnych ma doprowadzić na wyznaczonych obszarach do zrównoważonego rozwoju, a także stwarzać nowe warunku eliminując stan kryzysu na zdegradowanej przestrzeni. Teren objęty rewitalizacją nie może jednak osiągać więcej niż 20% powierzchni całej gminy oraz zamieszkałych przez powyżej powyżej 30% mieszkańców.

Do prowadzenia rewitalizacji wymagane są następujące elementy:

• dowiedzenie o rozwoju gminy za pomocą rewitalizacji

• diagnoza dotycząca obszaru na podstawie analizy dotykających go problemów (społeczne, przestrzenno-funkcjonalne, gospodarcze, techniczne, środowiskowe)

• określenie hierarchii potrzeb z zakresu działań rewitalizacyjnych

• synchronizacja działań na płaszczyznach – społecznej, gospodarczej, przestrzenno-funkcjonalnej, technicznej i środowiskowej

• odpowiedni dobór narzędzi względem potrzeb i uwarunkowań określonego obszaru

• koordynacja, ewaluacja skuteczności oraz monitorowanie rewitalizacji

O fundusze niezbędne do podjęcia procesu rewitalizacyjnego mogą się ubiegać nie tylko gminy, ale także spółdzielnie oraz wspólnoty mieszkaniowe i przedsiębiorcy.

W.K.